پژوهش جدید: همزیستی اجداد انسان با دایناسورها
تاریخ انتشار: ۸ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۰۹۸۸۸۷
یافته‌های دانشمندان از تحقیق روی فسیل‌ها، نشان می‌دهد که جانوران جفت‌دار که شامل اجداد انسان می‌شود، حداقل برای مدت کوتاهی با دایناسورها همزیستی داشته‌اند.
له گزارش دیجیاتو، دانشمندان دانشگاه‌های «بریستول» و «فریبورگ» آلمان در مطالعه جدیدی با تحقیق روی هزاران فسیل کشف شده، ادعا کرده‌اند پستانداران جفت‌دار که شامل انسان، سگ و خفاش می‌شود و دایناسورها پیش از سقوط سیارک ویرانگر که باعث انقراض آن‌ها شد، برای مدت کوتاهی با یکدیگر زندگی می‌کردند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
حدود 66 میلیون سال پیش، یک سنگ فضایی غول‌پیکر به زمین اصابت کرد و این حادثه تمام دایناسورهای غیرپرنده را از بین برد. از این رویداد فاجعه‌بار تحت عنوان «رویداد انقراض کرتاسه-پالئوژن» یاد می‌شود. دانشمندان از مدت‌ها قبل به‌دنبال شواهدی برای تعیین این موضوع بودند که آیا جانواران جفت‌دار با دایناسور ها همزیستی داشته‌اند یا پس از انقراض فاجعه‌بار روی زمین ظاهر شده‌اند.
در بیانیه رسمی دانشمندان توضیح داده شده که شواهد فسیلی کشف‌شده از پستانداران جفتی کمتر از 66 میلیون سال قدمت دارند. این موضوع نشان می‌دهد که این گروه از جانوران احتمالاً پس از انقراض دایناسور ها به وجود آمده‌اند. بااین‌حال، تجزیه‌و‌تحلیل داده‌های مولکولی به موضوع متفاوتی اشاره دارد که نشان می‌دهد فسیل پستانداران جفت‌دار به قبل از انقراض مربوط می‌شود.
برای ارائه یک نتیجه‌گیری دقیق‌تر، محققان این مطالعه داده‌های فسیلی گسترده‌تری از پستانداران جفت‌دار را جمع‌آوری کردند که قدمت آن‌ها به زمان انقراض دسته‌جمعی در 66 میلیون سال پیش بازمی‌گردد.
«امیلی کارلایل»، نویسنده اصلی این پژوهش از «دانشگاه بریستول» می‌گوید: «ما هزاران فسیل از پستانداران جفت‌دار را جمع کرده و توانستیم الگوهای پیدایش و انقراض گروه‌های مختلف را بررسی کنیم. بر این اساس می‌توانیم تخمین بزنیم که پستاندارن جفت‌دار چه زمانی تکامل یافته‌اند.»
یافته‌های آن‌ها نشان می‌دهد که این گروه از جانوران قبل از انقراض دسته‌جمعی تکامل یافته‌اند که این موضوع نشان می‌دهد پستانداران جفت‌دار که شامل اجداد انسان‌ها نیز می‌شود، حداقل برای مدت کوتاهی با دایناسورها همزیستی داشته‌اند.
البته سلسله پستانداران جفت‌دار مدرن پس از برخورد سیارک با زمین شروع به ظهور کرده‌اند. بنابراین، این گروه از جانوران احتمالاً پس از انقراض دایناسور ها موفق شده‌اند گسترش پیدا کنند.
منبع: فرارو
کلیدواژه: اجداد انسان قیمت طلا و ارز قیمت موبایل نشان می دهد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۰۹۸۸۸۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نقشه ژنتیکی پرواز: پستانداران چگونه تکامل یافتند تا در هوا شناور بمانند؟
مردم برای توصیف امور غیرممکن می‌گویند «وقتی خوک‌ها پرواز می‌کنند». اما حتی اگر بیشتر پستانداران در تمام عمرشان به‌طور کامل روی زمین زندگی کرده باشند، توانایی پرواز بارها و بارها در طول تکامل پستانداران، در گونه‌هایی از خفاش‌ها گرفته تا سنجاب‌های پرنده، تکامل یافته است.
به گزارش زومیت، اما پستانداران چگونه تکامل یافتند تا پرواز کنند؟ گروهی از محققان به رهبری دانشگاه پرینستون و کالج پزشکی بیلور در آمریکا، در مطالعه‌ای که به‌تازگی در مجله‌ی نیچر منتشر شده است، اساس ژنومی و تکاملی «بال‌پوست» را توضیح داده‌اند. بال‌پوست، غشای پوستی نازک و انعطاف‌پذیری است که فاصله‌ی میان دست و پاهای برخی گونه‌های پستانداران را می‌پوشاند و به آن‌ها امکان می‌دهد در هوا اوج بگیرند.
به‌گزارش سای‌تک‌دیلی، دکتر ریکاردو مالارینو، استادیار زیست‌شناسی مولکولی در پرینستون و نویسنده‌ی همکار مطالعه، می‌گوید: «به‌طور دقیق نمی‌دانیم که از دیدگاه مولکولی و ژنتیکی، چگونه ویژگی‌ها و سازگاری‌های جدید سرچشمه می‌گیرند. ما می‌خواستیم بررسی کنیم که چگونه یک نوآوری تکاملی به وجود می‌آید.»
گروه محققان برای درک بهتر تکامل بال‌پوست، روی کیسه‌داران متمرکز شدند. دلیل انتخاب کیسه‌داران این است که توانایی شناور ماندن (گلاید کردن) بارها و بارها با تغییرات تشریحی مشابه، در کیسه‌دارانی با رابطه‌ی تنگاتنگ، مانند بادپر شکری دیده شده است. بادپر شکری کیسه‌داری چنان کوچک است که در جیب جا می‌شود و به عنوان یک حیوان خانگی عجیب‌و‌غریب، بسیار محبوب است.
درک توانایی گلاید از منظر ژنتیکیمحققان کالج بیلور با توالی‌یابی ژنوم ۱۵ گونه از کیسه‌داران، توالی‌های دی‌ان‌ای را در هر دو گونه‌های پروازی و بستگان غیرپروازی آن‌ها، تعیین کردند. مقایسه‌ی توالی‌ها، تکامل سریع‌تری را در نزدیکی ژنی به نام Emx2 آشکار کرد.
ژن Emx2 با استفاده از نقشه‌ای ژنتیکی که در همه‌ی پستانداران وجود دارد، بال‌پوست را به وجود آورده است
دکتر ارز لیبرمن آیدن، استاد ژنتیک مولکولی و انسانی در بیلور و نویسنده‌ی همکار مطالعه، می‌گوید: «جالب اینجاست که به نظر نمی‌رسد توالی ژن در جایی رخ داده باشد که مرتبط‌ترین تغییرات در آن به وجود می‌آید. در عوض، تغییرات کلیدی در توالی‌های دی‌ان‌ای کوتاهی به نام «افزاینده‌ها» رخ می‌دهد که در نزدیکی ژنوم قرار دارند. افزاینده‌های در‌حال تغییر، نحوه و مکان فعالیت ژن Emx2 را در بدن تغییر می‌دهند و باعث تکامل پرواز می‌شوند.»
ساز‌و‌کار‌های تکاملی و رویکردهای تجربیخورخه مورنو، دانشجوی تحصیلات تکمیلی در آزمایشگاه مالارینو و نویسنده‌ی اول مطالعه، می‌گوید درک تغییرات اساسی که در سطح ژنومیک رخ می‌دهد تا این‌گونه صفات همگرا را ظاهر کند، دارای اهمیت است. زیرا می‌تواند به ما بگوید که آیا تکامل، مسیر کمترین مقاومت را هدف قرار داده است یا خیر. نتیجه یکسان است، اما مسیرهای متفاوتی برای رسیدن به آن وجود دارد.
محققان در مرحله‌ی بعدی، قصد داشتند که ایده‌ها را آزمایش کنند. آن‌ها برای انجام این کار، از منحصربه‌فردترین ویژگی کیسه‌داران، یعنی کیسه‌ی آن‌ها استفاده کردند.
دکتر الگا دودچنکو، استادیار ژنتیک مولکولی و انسانی در بیلور و نویسنده‌ی همکار مقاله، می‌گوید بچه کانگوروهای کیسه‌دار، در مراحل رشد بسیار زودتری نسبت به پستانداران معمولی متولد می‌شوند. به جای اینکه رشد در شکم مادر ادامه یابد، آن‌ها به داخل کیسه‌ی او می‌خزند و تا زمانی که آماده شوند تا مستقل از مادر به زندگی ادامه بدهند، همان‌جا می‌مانند. این حقیقت که آن‌ها دقیقاً در کیسه قرار می‌گیرند، مطالعه‌ی چگونگی تأثیر ژن‌های فردی مانند Emx2 بر رشد کیسه‌داران را بسیار آسان‌تر می‌کند.
محققان نشان دادند که ژن Emx2، با استفاده از نقشه‌ای ژنتیکی که احتمالاً در همه‌ی پستانداران وجود دارد، بال‌پوست کیسه‌داران را به وجود آورده است. به عنوان مثال، ژن Emx2 در پوست هر دو طرف بدن موش‌ها و بادپرهای شکری فعال است، اما در بادپر شکری، برای مدت طولانی‌تری بیان شده است.
دودچنکو خاطرنشان می‌کند: «با اصلاح افزاینده‌های حیاتی ژن Emx2، گونه‌ها یکی پس از دیگری از این برنامه‌ی جهانی بهره برده‌اند تا توانایی شناور ماندن در هوا را به‌دست آورند.» این خبر برای خوک‌هایی که امید دارند روزی به آسمان برسند، بسیار دلگرم‌کننده است.
کانال عصر ایران در تلگرام
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان